tag:blogger.com,1999:blog-10843085493352128512024-03-12T21:15:58.795-07:00babiesjka: natuurlijk en mindful moederenkatrienhttp://www.blogger.com/profile/09192613778353441340noreply@blogger.comBlogger11125tag:blogger.com,1999:blog-1084308549335212851.post-39017825515730346402015-07-06T06:15:00.001-07:002015-07-06T06:30:15.704-07:00Dank aan Het MoederfrontKen je dat gevoel dat je als kersverse moeder precies ineens moederziel alleen je weg moet vinden in de jungle van meningen, adviezen, vooroordelen, wetten en regels?<br />
Alsof je plots in een andere wereld bent beland. Of beter: in dat deel van de wereld dat je nog totaal niet kon kennen.<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
Als je veel geluk hebt, krijg je mentale steun van de mensen die het dichtst bij je staan. Die durven meedenken en vooral ook durven meetwijfelen.<br />
<br />
Als je dan niet kiest voor de geijkte weg, kan je echt alle hulp gebruiken. Omdat het soms zó erg welkom is als iemand af en toe de twijfel weer wat kan verzachten.<br />
<br />
Zo heb ik veel steun gevonden bij <a href="http://www.hetmoederfront.com/" target="_blank">het moederfront</a>.<br />
Ik vond er niet alleen bevestiging voor wat ik denk. Ik vond er ook goed geschreven en onderbouwde teksten over die minder geijkte wegen. Als je thuis bent en weinig andere thuisblijfmama's kan ontmoeten, kan zo'n site echt een hart onder de riem zijn.<br />
Waarvoor dank.<br />
<br />
En als kers op de taart werd ik ook nog eens uitgenodigd om er <a href="http://www.hetmoederfront.com/2015/06/thuisblijfmoeder-katrien-de-keyzer.html" target="_blank">mijn verhaal</a> te delen!<br />
<br />
Waarvoor dus mijn oprechte dank.<br />
<br />
<br />
<br />katrienhttp://www.blogger.com/profile/09192613778353441340noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-1084308549335212851.post-75857498937609020612015-06-26T02:28:00.000-07:002015-06-26T05:15:01.126-07:00Die kleine en intens zalige momentenHet geheugen is een raar ding. Schijnbaar onbelangrijke details komen onverwachts naar boven en nét datgene dat je nooit meer wou vergeten, lijkt voorgoed verloren.<br />
<br />
Zo gebeurde gisteren. Marie deed/zei iets en ik voelde: dit is zo'n zalig en uniek momentje dat ik voor altijd zal onthouden. En een prachtig zinnetje voor in mijn blog! Maar nu ik de tijd vind om erover te schrijven, ben ik het vergeten. Hoe meer ik zoek, hoe meer het verdwijnt.<br />
<br />
Dus, <b>een gouden tip</b> voor alle mama's en papa's en oma's<br />
en opa's en ...<br />
<a name='more'></a> : schrijf het op (ook al past het op dat moment niet), desnoods met één kernwoord. Het is achteraf echt de moeite waard!<br />
(En laat deze post nu eens net de perfecte plaats zijn om dat te doen.)<br />
<br />
Gelukkig herinner ik me nog een paar van die kleine en intens zalige momenten. Van die momenten die gewoon vanzelf ontstaan en waarvoor je echt niets anders nodig hebt dan tijd en aandacht. Ik heb het niet over die grootse stappen van zoon of dochter (en die je meestal op film vastlegt) maar wel over die kleine dingskes waar een buitenstaander misschien niet eens van zou opkijken. Maar jij weet wel beter.<br />
<br />
Zoals:<br />
- ze ontdekt haar schaduw en 'doet' die zelf bewegen!<br />
- ze oefent haar gezichtje-huilen in de weerspiegeling van het raam<br />
- ze zegt ineens 'fak' ... 'fak' (nadat ik voor die éne keer f*ck zei!)<br />
- ze weet dat ze een prachtig kleedje aan heeft en ze huppelt er in rond (met een gezichtje: ik-ben-dus-wel-serieus-hé) zich onbewust van de grote pamper die eronder zichtbaar hangt<br />
-<br />
<br />
Dit momentenlijstje is dus voor altijd in de maak en ik vul het aan als het voorvalt. Wie weet, misschien valt dat ene moment me nog te binnen en dan zet ik het helemaal bovenaan het lijstje, zo mooi was het.<br />
<br />
Ondertussen ben ik echt wel benieuwd naar jullie momentjes. Het maakt namelijk niet alleen blij ze mee te maken maar ook om ze te lezen. Ik hoop dat het een oneindig lange lijst mag worden.<br />
<br />katrienhttp://www.blogger.com/profile/09192613778353441340noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1084308549335212851.post-72186141854840626762015-06-17T05:14:00.002-07:002015-06-26T05:13:05.778-07:00Mindful ontspannen doe je zoJe kan je perfect mindful ontspannen zonder oefeningen of cursus.<br />
<br />
Je doet gewoon het volgende:<br />
<br />
Je plant een vergeet-mij-nietje en wacht een paar weekjes.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-blkL2RHYuFY/VYFhmK-qqLI/AAAAAAAAHns/EgqoXrbZbxg/s1600/IMG_20150617_135138.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-blkL2RHYuFY/VYFhmK-qqLI/AAAAAAAAHns/EgqoXrbZbxg/s320/IMG_20150617_135138.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Vervolgens knip je er de uitgebloeide takjes af. Die zien <br />
<a name='more'></a>er zo uit:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-vdEqDR34LtU/VYFh2sBoCrI/AAAAAAAAHn0/WDtpGUNPlq0/s1600/IMG_20150617_135229.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-vdEqDR34LtU/VYFh2sBoCrI/AAAAAAAAHn0/WDtpGUNPlq0/s320/IMG_20150617_135229.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Neem er de uitgebloeide bloemetjes af en knijp lichtjes in hun poepjes: de zaadjes vallen er heel gemakkelijk uit!<br />
<br />
Kies een luciferdoosje en een leuk papiertje, knip en plak: een doosje voor je zaadjes. Nice.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-ydOBXD6UZAw/VYFijEXJ7KI/AAAAAAAAHn8/KWaE5nQiAGc/s1600/IMG_20150617_135511.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-ydOBXD6UZAw/VYFijEXJ7KI/AAAAAAAAHn8/KWaE5nQiAGc/s320/IMG_20150617_135511.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
O ja, al die zorgen en piekeringskes, die waren voor even helemaal verdwenen.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-uFz_iNnjw4g/VYFkNLn33UI/AAAAAAAAHoI/SC2xfXIeJ8I/s1600/IMG_20150617_141144.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-uFz_iNnjw4g/VYFkNLn33UI/AAAAAAAAHoI/SC2xfXIeJ8I/s320/IMG_20150617_141144.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<br />katrienhttp://www.blogger.com/profile/09192613778353441340noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1084308549335212851.post-31672772270181901052015-06-15T07:30:00.002-07:002015-06-26T05:12:21.389-07:00Let it grow<br />
Onlangs las ik dat bloggende mama van <a href="https://mamapraatjes.wordpress.com/2015/05/24/groene-vingers-gezocht/" target="_blank">mamapraatjes</a> geen groene vingers heeft maar wel een mooie tuin wil. Daarom gaf ik haar de tip: maak er een bloemenweide van. En omdat ze graag onze tuin wou zien, deel ik hier een paar sfeerbeelden, tips en advies!<br />
<a name='more'></a> Ik ben geen expert want tot voor kort hadden we nog geen tuin maar ik vind het wel zalig experimenteren.<br />
<br />
Waarom een bloemenweide?<br />
<br />
<ul>
<li>het is mooi (gelukmakend mooi)</li>
<li>je hoeft niet elke week te maaien (in het voorjaar een paar keer en daarna als de bloemen zijn uitgebloeid en zich hebben kunnen verspreiden)</li>
<li>hoe minder voedingsstoffen, hoe beter (zalig dat je de grond niet moet gaan bewerken)</li>
<li>1 keer per week water is voldoende (en met een beetje geluk zorgt de natuur daar zelf voor - regen kan ook fijn zijn)</li>
<li>hoge grassen en veel bloemen soorten maken niet allen ons blij maar ook de (andere) dieren (bijen, vlinders, vogels, ...) (getuige onze kat die zich er lekker in kan verstoppen en haar zaligste dromen droomt)</li>
<li>je grond wordt gerespecteerd en niet overbelast</li>
<li>je wordt leuk verrast: de ene bloem komt en de andere gaat en je weet niet op voorhand wat je te zien zal krijgen. Soms ontdek ik echt bloemetjes die ik nog nooit heb gezien en ik vind dat echt genieten (voel me weer het kleine meisje op vakantie in een vergeten stukje Ardennen)</li>
</ul>
<div>
Omdat het iets minder aangenaam is om op de hoge grassen te liggen, kozen wij ervoor om hier en daar stukken gazon te behouden. Zo van die lege plekjes die je uitnodigen om je er neer te vleien.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Deze zomer is de eerste die we zullen meemaken in onze tuin en daarom wachten we bewust even af. We laten de planten en bloemen groeien en hebben er nog geen gezaaid (dus hier nog geen bloemenweelde). Onze tuin staat nog in zijn kinderschoenen maar we weten steeds beter welke kant we ermee op willen.<br />
<br />
Wie gaat ook voluit voor de (gedeeltelijke) bloemenweide en heeft gouden tips? Ze zijn erg welkom voor de mama's die (nog) geen groene vingers hebben!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-emGdBxD1i9w/VX7cYgIzrnI/AAAAAAAAHmg/6jZuldlRav4/s1600/IMG_20150615_150943.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-emGdBxD1i9w/VX7cYgIzrnI/AAAAAAAAHmg/6jZuldlRav4/s320/IMG_20150615_150943.jpg" width="240" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-5SItlPFfb7U/VX7dIryqvdI/AAAAAAAAHmo/P889MYeq4ag/s1600/IMG_20150615_150913.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-5SItlPFfb7U/VX7dIryqvdI/AAAAAAAAHmo/P889MYeq4ag/s320/IMG_20150615_150913.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-fISfT7Q9LYU/VX7dTwt7wKI/AAAAAAAAHmw/EiS2bT94ls0/s1600/IMG_20150615_150832.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-fISfT7Q9LYU/VX7dTwt7wKI/AAAAAAAAHmw/EiS2bT94ls0/s320/IMG_20150615_150832.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-W8UEI_XX1os/VX7dZPT2vwI/AAAAAAAAHm4/S8iogJlISos/s1600/IMG_20150421_154855.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://1.bp.blogspot.com/-W8UEI_XX1os/VX7dZPT2vwI/AAAAAAAAHm4/S8iogJlISos/s320/IMG_20150421_154855.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-sj_OeNjnqXA/VX7gF9gyACI/AAAAAAAAHnE/VYRFNkguJRM/s1600/IMG_20150615_162152.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://1.bp.blogspot.com/-sj_OeNjnqXA/VX7gF9gyACI/AAAAAAAAHnE/VYRFNkguJRM/s320/IMG_20150615_162152.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
katrienhttp://www.blogger.com/profile/09192613778353441340noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1084308549335212851.post-88917557832853079822015-06-14T12:02:00.002-07:002015-06-26T05:25:21.659-07:00Speelgoed issues opgelostNog vóór we zelf aan kinderen dachten, hadden mijn vriend en ik wel al dezelfde ideeën over dat speelgoed.<br />
<br />
1) We zagen hoe andere kinderen soms zwommen in het speelgoed en niet wisten waarmee eerst te spelen. En dan krijg je een kindje en voor je het goed en wel beseft, val je over speelgoed dat met een goed hart is gegeven maar dat je zelf niet echt voor ogen had.<br />
<br />
2) Soms is speelgoed al zodanig 'afgewerkt' dat het nog weinig overlaat aan de fantasie. Daar ben je redelijk snel op uitgekeken. En net de vrijheid <br />
<a name='more'></a>van de fantasie is goud waard.<br />
<br />
3) Plastiek, plastiek, plastiek! Soms kan plastiek leuk zijn maar het voelt zo aangenaam om eens wat meer hout of stof tussen de vingers te voelen. Het staat dichter bij ons natuur zeker?<br />
<br />
4) Ja, dat poppenhuis is prachtig! Maar voor die prijs kan je als het ware een echt huis kopen ... En het is vooral dat mooiste speelgoed dat het duurste is. Als thuisblijfmama-gezin past dat echt niet voor de portemonnee.<br />
<br />
5) Je zoekt op fora naar dát speelgoed dat het heel erg goed doet en waar je kindje hopelijk erg lang mee zal spelen. Maar dan blijkt jouw zoon of dochter nu net níet geïnteresseerd...<br />
<br />
6) Vóór je het weet moet je een kast bijkopen om het te veel aan speelgoed in op te bergen of sta je op de rommelmarkt om het te verkopen. Zo goed als nieuw want zoon of dochter heeft er slechts een paar keer mee gespeeld.<br />
<br />
Onze oplossing: de spelotheek! Het is zo goed als gratis, ze hebben een leuk aanbod, het evolueert mee met de interesse van je kind, je hebt nooit te veel speelgoed en je hebt gelijk een uitstapje en wat sociale contacten. En als ons dochter tussendoor wat om handen wil hebben, dan gebruiken we onze creativiteit en maken we een glijbaan van een keukenrol (en nog 1001 ideeën).<br />
<br />
Zijn er nog mama's die daar dankbaar gebruik van maken? Of hebben jullie andere tips om het aanbod goed en klein te houden? Ik ben ook echt benieuwd naar eigen creaties!katrienhttp://www.blogger.com/profile/09192613778353441340noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1084308549335212851.post-46983279405381905212015-06-10T04:37:00.000-07:002015-06-26T05:10:55.021-07:005 tips om te leren loslatenJa, ik geef het toe, ik ben een controlefreak. En dat terwijl ik dacht dat ik niet zo was. Want ik laat Marie al vanaf het prille begin experimenteren met eten en eigenlijk met alles wat voorhanden is. Eten op de grond, in het haar, kaka hier, pipi daar, niets kan mij deren!<br />
Maar ken je dat gevoel: dan komt plots, totaal onaangekondigd, je andere zelf naar boven en die zoekt op de kortst mogelijke tijd naar de meest efficiënte manier om het liefst alles ineens spic en span te maken.<br />
En voor die mama's wil ik hieronder mijn receptje geven voor een heerlijk loslaat-moment, zo eentje waar je zelf precies extra zuurstof van krijgt omdat het je toelaat om gewoon te genieten.<br />
<br />
Hieronder mijn tips:<br />
<br />
<a name='more'></a><br /><br />
<br />
1. Trek je kindje zijn/haar mooiste body'ke aan<br />
2. Geef hem/haar een grote emmer water<br />
3. Geef hem/haar een pot aarde (hoe vuiler, hoe beter)<br />
4. Net gegeten en mondje vuil? Niet afkuisen!<br />
5. Net een nieuwe pamper en kaka gedaan? Niet verversen!<br />
<br />
En dan, loslaten<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-hv107ftJEAA/VXgcysWsNFI/AAAAAAAAHk8/dacRFHXtVxg/s1600/IMG_20150609_165637.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-hv107ftJEAA/VXgcysWsNFI/AAAAAAAAHk8/dacRFHXtVxg/s320/IMG_20150609_165637.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-WQ2w8NmpvqU/VXggmeOWbTI/AAAAAAAAHlI/HNbgI7nADeI/s1600/IMG_20150609_165740.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://2.bp.blogspot.com/-WQ2w8NmpvqU/VXggmeOWbTI/AAAAAAAAHlI/HNbgI7nADeI/s320/IMG_20150609_165740.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<br />
En ze zijn zo zalig voldaan achteraf!<br />
<br />
(En een half uur later vloog ze op de luiertafel, werd ze gewassen van kop tot teen, kreeg ze een nieuwe pamper, waren de kousjes en de body gewassen en had de zon gelukkig al het water op het terras opgedroogd!)<br />
<br />
PS: welke mama's vinden mij een watje? Jullie recepten zijn erg welkom!katrienhttp://www.blogger.com/profile/09192613778353441340noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1084308549335212851.post-27795830327478349142015-06-04T05:54:00.000-07:002015-06-26T05:10:27.243-07:00Dag omaTot op vandaag heb ik er spijt van dat ik de deur van je kamer niet heb geopend die laatste keer dat ik er was. Dat ik niet wat meer op bezoek kwam die laatste maanden.<br />
Ik heb je daarna nooit meer gezien. Je begrafenis was mooi en nu lig je bij opa.<br />
Ik mis je. Al was het maar om bijvoorbeeld te vragen hoe je dat deed, vijf kinderen grootbrengen. Zou het niet zalig zijn om elke dag een kwartiertje te praten met elkaar. Je kon zo gezellig babbelen en met je humor kwamen ook veel wijsheden, verpakt als banale zinnetjes, letterlijk tussen de soep en de patatten. Ik dacht toen dikwijls: ik ga dit letterlijk zo in mijn hoofd steken en onthouden. Maar dat lukte niet. Je wijsheden zitten waarschijnlijk ergens in een klein, vergeten hoekje van mijn geheugen. Hopelijk komen ze om de hoek kijken als ik ze nodig heb.<br />
Vandaag lees ik in Flow wat 'wijs' zijn betekent. Het past helemaal bij jou.<br />
<a name='more'></a><br />
Eén van de gaves die je zo overduidelijk in je had was die van de aanvaarding. Als die of die persoon zo of zo is, dan moet je dat niet gaan veroordelen of trachten te veranderen. Soms denk ik dat je dat misschien té goed kon: je schikken naar het lot (en dus ook naar de mensen om je heen). Maar is dat niet een kiem van een soort geluk? Niet van happy-happy-geluk maar van jezelf niet bezadelen met lasten waar je toch niets aan kan doen.<br />
<br />
Misschien kan ik daarom ook eens proberen aanvaarden dat ons afscheid niet is gelopen zoals ik het wou. Misschien wordt het tijd dat ik dat lastige schuldgevoel eens laat varen want ik weet dat je het mij uiteindelijk toch niet kwalijk nam.katrienhttp://www.blogger.com/profile/09192613778353441340noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1084308549335212851.post-92085373537291075222015-06-02T04:52:00.001-07:002015-06-26T05:09:49.961-07:00Ode aan de papa"Ja, ik zie je graag", zegt de papa van Marie tegen mij.<br />
"Ondanks <i>ALLES</i>", grapt hij er nog bij. Omdat hij weet dat ik een professionele piekeraar ben die het mezelf en ook hem soms wel eens moeilijk durf maken.<br />
Moeder en kind: het is een relatie die heel sterk zichtbaar is. Het start met een negental maanden in de buik en vervolgt met maanden/jaren borstvoeding. Volgens een vriendin spreek je dan van een 'tweeheid': iets waar zelfs de vooruitstrevende babyvriendelijke ziekenhuizen soms aan voorbij gaan omdat ze moeder en kind net iets te veel behandelen als twee aparte mensen.<br />
Misschien minder zichtbaar maar daarom niet minder belangrijk is de papa. <br />
<a name='more'></a>En de papa van Marie is natuurlijk de belangrijkste van de wereld (ook al voelt hij zich soms een beetje onzichtbaar). Zonder hem kan ik niet de mama zijn die ik aanvoel te moeten zijn. Het vraagt soms enige overtuigingskracht maar voor de veranderingen die ik onderging staat hij zodanig open dat hij zelf ook kan veranderen (van mening, van aanpak, van visie, ...).<br />
Er zijn veel mamablogs maar ik zou zo graag ook eens lezen wat papa's denken. Hoe ervaar jij die enorme verandering? Hoe bekijk jij, als papa, het gezin, de politiek rond gezinnen, de ethiek rond werken? Kan je de papa zijn die je wil zijn?<br />
<br />
Ik hoop trouwens stiekem dat hij ook door mij de papa kan zijn die hij wil zijn. Want ja Snuitje, ik zie je graag, ondanks <i>ALLES</i> (maar da's dan weer een heel ander verhaal 😏).katrienhttp://www.blogger.com/profile/09192613778353441340noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1084308549335212851.post-77147186379134197952015-05-29T03:14:00.000-07:002015-06-26T10:54:27.784-07:00Geen recht op ouderschapsverlof"Wát? Heb jij nog geen opvang???" Ik ben dan 4 maand zwanger en opvang is wel het laatste waar ik aan denk. Maar door de licht paniekerige toon in de woorden van mijn vriendin, schiet ik toch maar in actie.<br />
Bellen, mailen, wachtlijsten en wachten. En we hadden geluk: onze voorkeur crèche vlakbij huis heeft nog een plaats! Vlug inschrijven, gevaar geweken.<br />
<br />
"Wij willen geen vervanger voor je zoeken", laat mijn werkgever me weten. Ik ben dan 7,5 maand zwanger. Ik voel me eerder weinig gesteund na alles wat ik heb gedaan maar ik ben vooral vol verwachting naar het leventje in mijn buik en totaal onwetend over alle gevolgen van die beslissing.<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
En dan komt Marie. Ons supermooi minimuizeke!<br />
En dan is alles anders.<br />
<br />
Nee, ik kan haar niet in de crèche steken als ze 3 maand is. Bovendien zit ik dan thuis en Marie vlakbij in de opvang? En hoe moet dat dan met de borstvoeding? En dan begint de molen: eerst vecht ik met mijzelf <i>(ligt het aan mij? ben ik de enige met dat probleem? ben ik niet sterk genoeg om mijn dochter los te laten? ...)</i> en dan vecht ik met de rest van de wereld.<br />
Gelukt: Marie hoeft voorlopig niet meer te gaan. Als er later een plaats vrijkomt, laten ze het ons weten. En dat telefoontje komt als Marie 5,5 maanden is.<br />
Ik voel mij verplicht om haar naar de opvang te laten gaan, voor 3 halve dagen zoals het minimum voorschrijft. Ik moet ook solliciteren en dat is heel moeilijk met een baby. Ik heb namelijk geen recht op ouderschapsverlof omdat ik op dat moment werkloos ben.<br />
Maar de opvang loopt niet zoals dat zou moeten. Er zijn te veel baby's en kinderen in één groep. Huilen is daar normaal. Want er is nauwelijks tijd om huilende kinderen te troosten.<br />
Ik heb thuis samen met Marie zitten wenen. Ik kan die nachten niet slapen als ik in bed bedenk wat ik haar die dag heb aangedaan door haar daar alleen te laten. Dat gevoel is nooit weggegaan.<br />
Ik heb ondertussen veel last van spierpijn in nek en schouders. Ik kan me in bed nauwelijks draaien door een geblokkeerde rug. Een paar keer moet ik naar het spoed door veel pijn en en volgt een galblaasoperatie. Ondertussen moet ik mijn enthousiaste zelf tonen in mijn sollicitaties. Ik word opgeroepen en moet een soort basis begeleiding volgen met verplichte acties om aan werk te geraken.<br />
En dan komt alles in een stroomversnelling: huis zoeken, lening zoeken, lening gevonden, huis kopen, opvang opzeggen (<i>maar niet voor ik me weer schuldig voelde want misschien was mijn slecht gevoel over de opvang niet terecht?</i>). De verplichte begeleiding is niet meer haalbaar. Ik krijg nog een klein uitkeringsbedrag maar daar is het voorlopig wel mee te doen (mits je er de commentaar van derden over profiteren en er je eigen halve schuldgevoel wil bijnemen). Ik moet op gesprek bij de RVA en ze willen daar zonder probleem begrip voor opbrengen. Nog geen week later krijgen we een brief dat ik geschorst word voor 6 maanden. Lap! Een afbetaling en 1 klein loon. Bedankt voor het begrip.<br />
<br />
Ik heb al die tijd veel gestreden tegen mijn eigen (moeder)gevoel maar eindelijk zie ik in dat het niet aan mij ligt. Eindelijk ben ik er klaar voor om te strijden tegen het slechte beleid rond moeders en kinderen. Zo moet een onwillig werkloze moeder ook recht hebben om ouderschapsverlof of een vrijstelling op te nemen op het moment dat het nodig is.<br />
<br />
Ik hoop dat ik nu zonder schuldgevoel of druk nog even voltijds voor Marie kan zorgen.<br />
<br />
Ik zal om de zoveel stappen zeker nog eens struikelen over mijzelf. Maar ik weet ondertussen wel beter.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />katrienhttp://www.blogger.com/profile/09192613778353441340noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1084308549335212851.post-65694822797099638002015-05-21T04:10:00.002-07:002015-06-26T05:09:08.744-07:00Tijd voor jezelfEén van de grootste uitdagingen voor de (thuisblijf)mama is tijd vinden en benutten voor jezelf. Alles loopt namelijk door en over elkaar. Je kan dochter- of zoonlief niet even uitschakelen om je hoofd en handen vrij te maken voor iets anders.<br />
Herken je dat gevoel: tijdens het pamperritueel of het stapelen van blokjes borrelen zalig veel ideeën op over wat je allemaal zou willen doen. En op het moment dat je wat me-time in je schoot geworpen krijgt, heb je plots geen idee wat je ermee kan aanvangen. Dat vind ik een keifrustrerend piekermomentje!<br />
<a name='more'></a><br />
Me-time is tijd waar je energie van zou moeten krijgen en bij mij is dat bijvoorbeeld tekenen (<i>ja maar wat dan?</i>), dingetjes naaien (<i>ja maar wat dan? Een kleedje voor mijn dochter maar met welk stofje of patroon? En een Waldorfpopje, maar met welk materiaal? Hoe en waar kan ik dat vinden?</i>) en nog vóór ik goed en wel het hoe/wat/waar heb kunnen bedenken is de me-time gepasseerd.<br />
Misschien ligt de oplossing wel hierin: gewoon en zonder verwachtingen aan iets beginnen en van het één komt het ander.<br />
Ik ben er zeker van dat er onder de mama's experts zijn die precies weten hoe je die kostbare tijd mooi kan gebruiken. Jullie tips (of frustraties) zijn hier méér dan welkom!katrienhttp://www.blogger.com/profile/09192613778353441340noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1084308549335212851.post-62915347850026366332015-05-18T05:18:00.000-07:002015-06-26T05:08:13.931-07:00Ja, ik ben gekWie nu nog een blog start en hoopt om gelezen te worden, moet wel een beetje gek zijn. Maar een beetje gek is goed. Een beetje gek betekent een beetje ruimte in je hoofd waar het gezond verstand even niet meetelt.<br />
En nogal een geluk dat ik die gave bezit. Want naast de duizelingwekkende cijfers <br />
<a name='more'></a>over het aantal bloggers, vind ik ook een stroom aan adviezen voor een goede blog en uitgekiemde tips om met allerlei constructies te zorgen voor een druk verkeer in eigen blog.<br />
Van al die informatie krijg ik echt een punthoofd maar dan kan ik gelukkig vluchten naar die ruimte waar het gezond verstand niet meetelt. Dan negeer ik met gemak alle contra's en doe ik lekker wat ik wil.<br />
En dus is het feest: babiesjka is geboren!<br />
U klinkt toch ook?<br />
<br />
<br />
<br />katrienhttp://www.blogger.com/profile/09192613778353441340noreply@blogger.com0